1996, Ankara Hukuk 4.sinif ögrencisiyim. Kantinde oturuyorum yanimda da bir grup birinci sinif ögrencisi. Bu ögrencilerden biri Istanbul Hukuktan, arkadasini/akrabasini ( o kadar detay anlayamadim) ziyarete gelmis, belli. ( Yalniz oturdugum ve cok yakin durdugum icin epey dinledim onlari ) A.Ü'lülerden biri, bizim fakültenin egitim kalitesi sizinkinden iyi, dedi. I.Ü.'lü kiz nereden cikardin bir kere bizim fakülte beynelmilel, dedi. A.Ü'lü, o neymis yaa, sizden mezun olan Amerika'da avukatlik yapabiliyor mu, dedi. Bu is boyle devam etti , gitti ve bana birinci sinifta bir Istanbul ziyaretimde I.Ü'lü bir arkadasla neredeyse ayni cümlelerle girilmis bir agiz dalasimi hatirlatti.

Simdi, o tartismalarin anlamsizligini hatirliyorum. Hangi okul iyi, hangi okul daha iyi ve hatta "ekol" Ogrenciyken ciddi bir aidiyet hissiniz olabiliyor ama "büyüdükce" bu his sadece bir okul sevgisine dönüsüyor ( en azindan bazilarimiz icin) Size mesleginiz icin gereken diplomayi vermis, yasaminizin en dertsiz , gamsiz günlerini gecirdiginiz o dört duvari sevgiyle aniyorsunuz. Ister AÜHF'de okuyun, ister IÜHF'de ister Kocaeli Hukukta ister Selcuk Hukukta... Herkesin anilari sicak ve hos...

AÜHF ekol olunca ne olacak, oranin mezunlari da ekol mü olacak? Ahh, beni bu aidiyet hissi ihtiyaci bir gün öldürecek.