O GÜN
Kimbilir hangi sıradan takvim yaprağında
Belki serin bir sonbahar sabahında ya da
Belki keskin bir kış ayazında
Sevdiğim hiçbirşeyi son kez tatmadan
Yalnız bir iki veda bakışı atacağım
Gardan ayrılan otobüs camından bakar gibi.

Benim için gelenle omuz omuza,
Usul adımlarla, kafamda hatıralarla,
Terkettiğim şehrin ışıkları hala yanarken
Döküleceğim karanlık yollara…
Bitmişlik duygusu olmayacak artık,
Dolan zaman acıtmayacak susmuş kalbimi.

Terketmişken beni, seni, herşeyi,
Sen hala bırakmak istemeyeceksin soğuk cesedimi.
O gün bir selada ismim geçecek.
Hesap sormaya mecal arayacaksın titreyen dizlerinde.
O buz gibi mermer karşısına dikilecek,
Acizliğini hissedeceksin.

Beyazlarımın üstünü karalarla örtecekler,
Bir avuç toprak atıp geri çekileceksin.
Sonra ellerini açacaksın gökyüzüne,
Gitmeden son kez öpeyim diye.
Yüz sürüp ellerinden, yaşları silip gözlerinden,
Usulca gideceğim yıldızlar ülkesine.