Bu konuyu özellikle 'aldatanın kendini aldatması' noktasına çekip derinleştirmek istiyorum yüksek müsadelerinizle.

Felsefi temelli tartışmalarla da atıfta bulunma imkanı olsa herşeye bahane bulunulabileceğini düşünüyorum. Ancak kişinin kendini aldatması konusu, *hem erkek hem de kadın için* çok karmaşık bir o kadar da basitleştirilebilir.

Örnek olay şeklinde anlatırsak, kadın yahut erkek, 'eşimi aldatıyorum duygusal ya da fiziksel çünki şu sebeplerden dolayı bana yetmiyor' dediğinde, aslında bir mazeret öne sürüyor.

Peki neden ayrılmıyor? Ailenin kurulu olması, çocuklar, çevrenin-ailenin baskısı vb... yeni bir bahane ortaya çıkıyor. Burada benim fikrim, bu aşama da bahane uydurmaktır.

Bilmiyorum, bana katılan olur mu olmaz mı, ancak bu durumda, hem aldatılan kişi hem de kendisi ile aldatılan kişi aynı anda aldatılmıştır. Zira, sarmal bir yalan döngüsü içinde kalan aldatan kişinin mağdurudur her ikisi de....

Dahası bu durumdaki kişi, kendi yalanlarının ağına saplanmış durumdadır... Ve hatasının farkına vardığı zaman ne yazıkki çok geç olur, artık hatasının cezasını yüklenmeyi kabullenmekten başka bir kapısı yoktur...

Şeklinde düşünüyorum. Bilmiyorum çok mu somut örnek olay oldu, eksiğim/yanlışım var ise tamamlayana teşekkür ederim şimdiden

Saygılarımla