merhaba. evlendiğim ilk geceden itibaren sevgisiz ve şiddetle geçen tam 30 yıl...asker eşiyim. eşimin psikolojik rahatsızlığı öfke kontrolü olmadığını evlendikten sonra yaşayarak gördüm. üstleriyle ve iş ortamında ki arkadaşlarıyla da sürekli çekişmeli mahkemeli oldu. silah çekti. hukuki süreçleri iyi bildiğinde iyi bir avukatla beraat etti. yani yolunu buldu. işinden ve problemli ortamlardan kaçmak için yine arkadaşları vasıtasıyla gata da psikolojik tedavi gördü üç aylık raporlar kullandı. iki yıl böyle idare etti. tayin gördüğünde tedavileri bıraktı. tedavi sürecinde yeşil reçeteli ilaçlar kullanıyordu. uyuşmuş oluyordu ama evde huzur oluyordu. tüm bu mahkeme ve tedavi sürecinde ki dökümanları ulaşamayacağım şekilde yok etti. kanıt olarak kullanamam. maaş bodrosunu hiç görmedim. ne aldığını da bilmiyorum. evlendiğim ilk günden itibaren darp ve psikolojik şiddet görüyorum. görev yaptığımız heryerde evdeki bağrışmalar mutlaka duyulmuştur. dışarıda kimsenin yüzüne bakamaz durumda yaşadım. yinede toplum baskısı sürecini ona işine zarar gelmesin saygınlığını yitirmesin çocuklarımın boynu bükülmesin diye polyanacılık oynadım. ailem üzülmesin başı eğilmesin, çocuklarım üzülmesin diyerek 30 yıl geçirdim. mesleğim sigortam vardı. çalıştırmadı işlere hep bahane buldu. şimdi orta yaşlıyım. hiç bir güvencem yok. gelirim de yok. eşim evin ihtiyaçlarını görür ama bana kendi ihtiyaçlarım için para vermez. kendisi görür. eve çocuklara bakan iş gören köle gibiyim. sevgisiz, değersiz, tehditler, yalnızlık içerisinde yılları tükettim. bir kaç kere çareyi ölümde aradım. başarılı olamadım. psikolojim çok bozuldu. eşim tedavi olmayı reddetti. hasta olduğunu, yardıma ihtiyacı olduğunu kabul etmiyor sürekli herşey için beni suçluyor. aile huzurumuz için ona yardımcı olamayınca ben yardım aldım. yıllarca antideprasanlar kullandım. çok kilo aldım fiziksel sağlığımda bozuldu. dışarıya güçlü görünüyorum ama içimde tükendim. her gün şiddetin her türlüsü, taciz baskı,küçümseme,sevgisizlik, kırma dökme, hakaret hakaret... tüm bunların üzerine zorla birliktelikler yaşıyorum. yatağımı ayırdım daha da kötü oldu.. köle gibi hissediyorum. artık dayanacak gücüm kalmadı. ne avukatla ne mahkemelerle uğraşacak gücüm yok. kimsem yok. paramda yok.. sayfalarınızı okuyarak birşeyler öğreniyorum ama eylemde başaramıyorum.içe kapandım. kendime güvenim kalmadı... üniversite eğitimliyim yaşım gereği iş bulmam artık çok zor. sağlığımda iyi değil. mesleğimi bir kenara bıraktım. yüksek rütbeli asker eşi olmamı bir kenara bıraktım. huzurla barınmak sadece çocuklarım için ayakta kalayım diye hasta bakayım yatılı temizlik için gitmeyi dahi düşünüyorum... her işe razıyım...
avukata yönlendireceksiniz. üçretsiz yardım önereceksiniz. fakirlik belgesi için muhtarlığa gidip orada ki kayıtlarda asker eşi olduğum geçiyor. muhtarlık ailemizi tanıyor o belgeyi nasıl alabilirim ki... utanıyorum! çocuklarım iki arada bir derede. yardım alacağım derdimi paylaşabileceğim kimsem yok...şahit ve kanıt gösterebileceğim hiç bir şey yok. nasıl anlatabilirim ki.. nasıl isbatlarım... buraya yazarken dahi endişelerim mevcut. bana nasıl yardımcı olabilirsiniz... 30 yıldır dört duvar arasında çaresizliğimden tükendim!