HD 04 <> E: 2002/9945 <> K: 2003/760 <> Tarih: 23.01.2003

* TRAFİK KAZASI NEDENİYLE TAZMİNAT
* ARAÇ İŞLETEN
* ZAMANAŞIMI

Trafik kazasından kaynaklanan tazminat davalarında, 2918 SK´nın 109/2. maddesinde getirilen uzamış zamanaşımı ile ilgili kuralın araç işletenini de kapsadığı kabul edilmelidir.

(2918 s. Trafik K. m. 85, 109)

Davacı Müjgan vekili tarafından, davalı Mehmet ve TC. Z.... Bankası AŞ aleyhine 24.11.1999 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası nedeniyle uğranılan zararın tazmininin dava ve ek dava ile istenmesi üzerine yapılan yargılama sonunda; Mahkemece davanın kısmen davalı Mehmet yönünden kabulüne dair verilen 28.3.2002 günlü kararın Yargıtayda duruşmalı olarak incelenmesi üzerine temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.

1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmesine göre davalılardan Mehmet´in temyiz itirazları reddedilmelidir.

2- Davacının temyiz itirazlarına gelince; dava trafik kazası nedeniyle uğranılan zararın tazmini istemine ilişkindir. Yerel mahkemece araç sürücüsü yönünden dava kısmen kabul edilmiş, aracın işleteni Banka yönünden zamanaşımı süresi geçtiğinden dava reddedilmiş karar davacı ile davalılardan sürücü Mehmet tarafından temyiz edilmiştir.

Yerel mahkemece davalı araç işleteni hakkındaki dava; ceza davası bittiğinden ve malen sorumlu işleten yönünden dava zamanaşımına uğradığından reddedilmiştir. Diğer davalı Mehmet´in eyleminin suç teşkil ettiği ceza dosyası ile anlaşılmaktadır. Davalı TC. Z.... Bankası ise aracın işletenidir. 2918 sayılı Karayolları Trafik Yasasının zamanaşımına yönelik hükümlerini düzenleyen 109. maddesinde sürücü ile işletenler arasında zamanaşımı yönünden bir ayrım yapılmamıştır. Araç işleten aynı Yasanın 85. maddesi gereği araç sürücüsünün kusurundan kendi kusuru gibi sorumlu olup, "tazminat yükümlüsü" kavramı içerisinde değerlendirilmelidir. Şu durumda aynı Yasanın 109/2. maddesinde getirilen uzamış zamanaşımı ile ilgili kuralın işleteni de kapsadığı kabul edilmelidir. Nitekim yerleşik yargı içtihatları da bu yöndedir. O halde yerel mahkemenin işleten hakkında da uzamış (ceza) zamanaşımı süresini gözetmeden; işletene yönelik davayı zamanaşımından reddetmesi usul ve yasaya aykırı görüldüğünden kararın bozulması gerekmiştir.

Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenlerle davacı yararına (BOZULMASINA), davalı Mehmet´in temyiz itirazlarının yukarıda (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddine ve temyiz eden davacı vekili için takdir olunan 275.000.000 lira duruşma avukatlık ücretinin davalılara yükletilmesine ve peşin alınan harcın davacıya istek halinde geri verilmesine, 23.1.2003 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Kaynak : YKD Mayıs 2003 Sayfa 695

[Copyright © CD MEDYA YAZILIM - Corpus™ Mevzuat ve İçtihat Programı]