Bu foruma defalarca girdim çıktım,yazacak oldum,ama bir türlü bir şeyleri altı yıl bekleme isteğini içimde hissetmedim.
Bence bekleyişlerdir yüreğimizin en nazlı demlerini kanatan.Bekledikçe çünkü içinde bulunulan anı katlediyoruz.
Deminden beri aklıma yazacak bir şeyler gelsin diye bekliyorum.Ekrana çakılıp kaldı bakışlarım.Şöyle şiirsel bir şeyler yazabilmem için kelimelerime yağacak imgeleri bekliyorum.
Karar verdim bekleyince olmuyor.Otuz yaşıma dönmek için altı yıl beklerim ,demiş Sayın Suat Ergin,ama otuzlu yaşlarda olunca da yirmili yaşlara dönebilmeyi istiyor insan.Bekleyişler birer girdap gibidir.Bense girdaplarla boğuşamayacak kadar yorgunum.