Alıntı: Yazan Av. Peitho Minerva Üstadım mesajınızı okuyunca aklıma bir hikaye geldi. Bu hikaya Peter CAVE (Yanılmıyorsam net hatırlayamadım) isimli yazarın "İnsan Yemenin Nesi YAnlış-33 Felsefi Muamma" adlı kitabından: Bir ülkenin çok güzel bir prensesi varmış. Bu prensesi biri çok zeki ama çirkin diğeri çok yakışıklı ama az zeki iki prensi talipmiş. Kral zeki olanı kraliçe yakışıklı olanı damat istiyor. Prensesin gönlü de yakışıklı da tabii. Damadı seçmek için bir yarışma düzenleniyor; görev; ejderha öldürmek (ejderha da minicik birşeymiş ama kimse bilmiyor sadece adı ejderha ) Yakışıklıya ejderhayı öldürmek, zekiye ise öldürmeye niyetlenmenin yeteceğini söylemişler kazanmak için. Zeki olan prens tamam demiş, ben ejderhayı öldürmeye niyetlenirsem yeter öldürmeme gerek kalmaz; ama öldürmezsem gerçekten samimize niyet etmiş olmam e o zaman gidip öldüreyim; e ama gidip öldürmeme gerek yok ki niyet yeter. E ama şimdi bu da niyet sayılmaz ki diyeeeee düşünürken yakışıklı prens gidip ejderhayı ödlrümüş bile O yüzden düşün düşün zordur işin bazen diyorum. Harekete geçmek lazım.

Yukarıda sanıyorum konuyu açan sevgili meslektaşımızın bir mesajı vardı, orada yaklaşık şöyle bir şey denmişti: "Çalıştığım kişiler hep ruhsatı alır almaz büro açıp, başarılı olmuşlar. Ama nedense hepsi bana büroyu hemen açma diyor."



Bu mesajı okuyunca bu konudaki benim fikrimle bu söylenenlerin birebir örtüştüğünü gördüm. Ben de ruhsat aldıktan kısa bir süre sonra hakimlik stajı maceramı bırakıp, büro açmıştım...

Şimdi bana soran genç arkadaşlarıma, meslektaşlarıma önce kurumsal kimliği olan bir yerde çalışın diyorum. İnanın bunu söylerken tüm içtenliğimle benim yaşadığım sıkıntıları yaşamalarını istemediğim için söylüyorum. Ben çok sıkıntılar çektim...İlk bir yılım çok zor geçti.

Ama sonraki dönemlerde zorluk çektim dersem yalan olur. Emeğimin karşılığını hep aldım. Mesleğimi herşeye rağmen (avukatlık mesleğinin bu ülkede hala çok zor bir meslek olduğunu kastediyorum!)çok seviyorum.