ceviz ağacına taş attım
armut düştü yere....
güneşi bekledim...
parsellenmiş
bulutlar
yaralı umutlar,
kesti önümü....

iki kilo karanlık
kopardı filizlerimi,
unuttum yerimi
nerdeyim...?
ve kapanıyor son perde....

beni anlayan
gözlerimden damlayan
yaşlarla yıkansın
sabah akşam...
anlasın kim olduğumu...

nerde ciçeği sarı,
bal veren arı...
calınmış petek...

akdevrim.05.09.2007.istanbul