Bugün fasulye yazılarımdan birini yazmak için oturduğumda şöyle başlamıştım;
"Günlerden Cumartesi,aylardan kasım. Mevsim Sonbahar..
Yıl; insan sayısı ile bilmem kaç bininci yıl.."

Bu sırada Sevgili Soysal'ın bir yazısı geldi..Fazla söze gerek yoktu artık..bu bir yaşam dersiydi.
sizlerle paylaşmak istedim..
Yorumlarınız ve duygularınızı paylaşırsanız sevinirim.
Mutlu bir haftasonu dileğimle.

Ege
*************************************
Paramparça Olmaktan Korkmayın


Yaşam keşfetmemiz gereken bir sınırsız okyanustur ve bizler o okyanusta seyahat edenleriz.

Gerek o muhteşem okyanustaki fırtınalar,
gerekse bilinç seviyemizdeki, farkındalığımızdaki değişimler,
parametreciklerimizi darmadağın eder bazen.
Korumaya çalıştığımız tüm değerler, altüst olur...
tutmaya çalıştıkça daha da yok olur giderler.

Bu değişimden korkanlarımız onları tekrar düzenlemeye, huzurlu ve dengeli olmaya gayret eder, yaşamı aynı boyutta, ne kalmışsa onları koruyarak kabul etmeyi, köklü bir değişime tercih ederler.

Sırtını rüzgara verenlerimiz ise,
tüm kurdukları düzenin yok oluşunu
ve yerine yeni kurulan oluşumu,
rüzgarın onları getirdiği yeni yerlerinden
algılamaya,farketmeye,
gidene üzülmemeye,
gelenin muhteşem dinamizmine ayak uydurmaya
çalışır,

gülümseyerek, saygı ile "ayakta kalırlar" ve

okyanusun onlara getirdiği yeni kurallara

direnmez, kabullenirler.

Çünkü onlar okyanusa aşıktır.

bazen,

-bir süre için de olsa- birlikte yolculuk ettiklerimiz,

bu kaotik yolculuğa dayanamaz,
içlerindeki huzuru ve tatmini
yüzyıllardır dünyadaki denizcilerin yaptığı gibi,
sakin ve dingin,
ve okyanusun dalgalarının ve muazzam rüzgarların onları darmadağın etmeyeceğini düşündükleri,
sınırları belirlenmiş olan sakin sularda,
okyanusu yaradana şükrederek, onu durdukları yerden anlamaya çalışarak yaşarlar.

Oysa kaos devam eder.

tüm gücü ile,

daha önce verdiklerini yok ederek,

dur durak bilmeden... biteviye...

Çarpar tüm gemilerimizi yerden yere,
tüm yelkenlerimizi yırtar,
paramparça eder dümenlerimizi.

Onun istediği, karşı durmamamızdır, ona yaklaşmamızdır. ondan geldiğimizi ve sonunda ona varacağımızı korkmadan, aşk ile anlamamızdır.

o zaman okyanusun kucağında sakinleşir,

tüm korkularımızı o dalgalı denizlerde bırakır,

rüzgara yaslanır, onun bizi götürdüğü yere gideriz.

""sonunda sana karışacağım!
sınır tanımayan bir okyanusa,
sınır tanımayan bir damla olarak.""

"Halil Cibran."