"Kentlerin bir çoğunda uzun kavak kalmadı ki
Gıcırdasın;
Ama benim sol yanımda sancı baki anne
Ne olurki sıram gelmiş olsun varsın.

Ben ölürsem benden genci var tabi
Ama aşık garip değil hiç biri.
Ben de olamadım yokmuş kısmette.
Yaşadıkça Şahsenemi hisettim.

Geçi Tebriz'e Tİflis'e hiç gitmedim.
Gitsem de bulamazdım.Eminim
Anne, Yusuf ne dediyse hep çıktı
Şeytanlar hep semirdi, kuvvetli oldu.

Zayıf kalsalardı ne fark ederdi
Nasılsa onlar galip gelecekti.
Bundan sonra aşık garip olunurmu ki?
Sen onu söyle anne.

Şanı-ı Garibanda değilsek de muhakkaki
Çırağanda değiliz anne
Lambalar söndü çakmağı kim yakacak
Bu uluyanlar çakal mı?

Ben hırkasını giymiş bir derviş miyim,
Yoksa ölmüşmüyüm anne hiç bir ilişkim kalmadı
Çevreyle Yağmur beyhude yağıyor
Hani camdan bakacak arap kızlarıda nerde.

Bir şahin uçurtma marifetim vardı
Kaleden kaleye
Cılız kuş cağızlarmış onlar şahin değil
Ben uçurttuğum için uçmazlarmış
Başıboş uçarlar mış üstelik

Sırtımda hırka ayağımda terlik niye ben,
Ölmüşmüyüm anne.
Çıktım yücesine seyran eyledim,
Kayak merkezleri olmuş yüceler.

Karlar üstünde kırmızı gagalı
Bİr kara kuş; dalgın ve bir huş bakıştık
Bir süre ben kuşça, o insanca

Keremler gurbette işçiydiler,
Aslıları doğrusu aramadım.
Şahsene mi düşündüm sezsizce."