Sayın ''Sevdiğim Meslektaşlarım'',

Bir davalı vekili düşünün ki, olmadık belge ve beyanlarla davayı rayından çıkarıyor; apaçık ortada duran bir hakkın yokluğunu savunuyor; davayı kazanamasa da yıllarca uzatarak müvekkiline haksız çıkar yaratıyor ve üstelik bununla övünüyor. ....

Ama bu avukat sevilebilir mi? Beğenilebilir mi? Görevini yapmış sayılabilir mi? Görevi bu mudur ki?

Sevgi ve beğeni sözcüklerinin burada yeri olmadığı kanısındayım:

Bir lazımlık lazım olduğunda tutulur; işi bittiğinde kimsenin göremeyeceği bir köşeye atılır. Lazımlığa kimse sevgi ile yaklaşmaz. Lazımlıklar sıradandır; standarttır. Hepsi birbirine benzediğinden beğenip beğenmemek bile söz konusu değildir. Bir lazımlık ne kadar çok iş yaparsa o kadar kirlenir.

Belki bu benzetme hoş olmadı ama haksızlıktan yana çıkan avukatların işlevleri ile teraziye konursa yine de hafif kalır.

Daha ne diyeyim !

Sizlere sevgilerimle

Bir Dost