Servet hanım tam 102 yaşında ama zihni pırıl pırıl, çocukları geliyor her haftasonu, donatıyoruz masayı, sohbeti bir görsen, her gün yeniden kurtarıyoruz memleketi,,, coşkusuna karşısındakini de alıp sürükleyiveriyor El,,, ne güzel! diyorum, söyle nasıl olacak bu iş biz de destek verelim,,, gülüyor, gülüyoruz,,, ama Servet hanım bir başka diyor, Atatürk’ü görmüş çocukluğunda, okuluna gelmiş, sarılıp fotoğraf çektirmişler birlikte, gözleri çakmak çakmakmış, hiç unutmuyor onu,,, bakıcılık yapıyorsun ha El?,,, yani diyor, yardımcısı gibiyim daha çok, en güzeli de kitap okumak, gözleri pek iyi görmüyor ya ben okuyorum ona,,, bir kitaplığı var ki hiç sorma, iki duvar boydan boya kitapla dolu,,, Gogol’ü falan bilmezdim, o seçti ben okudum, “Petersburg öyküleri”ni, su gibi okudum bitti,,, dün de Don Kişot’a başladık,,, hadi ya diyorum,,, ya abi o Don Kişot’ta ne dersler var bir bilsen, gündüz okuyup geceleri düşünüyorum üstünde,,, sen ne okuyorsun abi bu günlerde diye soruyor El,,, hangisini söylesem diye düşünüyorum bir süre,,, “İnsancıklar” diyorum, Dostoyevski’nin,,, adı da güzelmiş be abi diyor, dur bir sorayım Servet hanıma kitaplığında varsa Don Kişot’tan sonra ona başlarız belki…

El gidiyor, Ali geliyor,,, abi şehre iniyorum bir istediğin var mı diye soruyor, birkaç gazete adı söylüyorum, ha bir de kitapçıya uğra da “İnsancıklar”ı alıver diyorum, Dostoyevski’nin,,, unutma…