Alıntı: Yazan av-ufuk Öncelikle, çok teşekkür ederim; Kabulün asıl irade olmadığını ve aslında son durum itibarı ile bu şartlarda çalışmak istemediğimizi, işi kaybetme korkusu ile imzalamak zorunda kalmak üzerine yapılacak bir savunma ne derece geçerli olur sizce? Bu irade fesadı hali midir? Nasıl değerlendirilmesi gerekir? Sonuçta işçi, hiç de istemeyeceği bir durum karşısında ilk önce kabulden başka bir şansının olmadığını düşünmesi normaldir. Ve akabinde dediğiniz gibi bu farkına varma 6 günle sınırlı değil elbette, ama tamemen alti gün içinde yeniden bir bildirimle yukarıdaki beyanla , değişikliği kabul etmediğini bildirebilir mi? Sonrasında da işe devam etmeyerek, eğer ödenmez ise, kıdemi için, veya işe iade davası açabilir mi? Ya da işveren ikinci bildirimi istifa olarak değerlendirebilir mi? Çok karışık olmadı umarım..

Belki somut olayı tam olarak anlatırsanız daha rahat fikir yürütebiliriz.
Ancak, yazdıklarınızdan benim anladığım şeyler çok işçi lehine görünmüyor. Şöyle ki;
İşçinin, 6 gün içersinde, yani bir kaç günce, işini kaybedeceğinden korkarak imzaladığını söylediği belgeden dönerek işinden ayrılmayı istemesi bence samimi bulunmaz.

İrade fesadı halleri, genel hükümlerdeki hata, hile, ikrahtır. İş Hukukunda, işçinin işverene ekonomik bağlılığı ise özel olarak irdelenmektedir. Bu bağlamda, iradenin açıklandığı zamandaki şartlarla, asıl iradedin ortaya konduğu zamandaki şartlar arasında bir fark olması gerekir.

Sizin olayınızda, işçi ancak şunu diyebilir: "ben o belgeyi imzalamazsam tazminatsız olarak işten çıkartılacağımı sandım."

Bir önceki mesajımda da belirttiğim gibi, bir an için işçinin bu iradesini geri alınabileceği düşünülse bile, 22. madde işçiye fesih hakkı doğurmaz. 6 gün içinde değişiklik kabul edilmezse, işveren ya eski koşulları uygulayacaktır, ya da iş akdini İŞVEREN feshedecektir.

Diğer yandan, iş akdinin -haklı sebeple de olsa- işçi tarafından feshedildiği hallerde işe iade davası açılmaz.

Saygılarımla,