Mesajı Okuyun
Old 16-05-2011, 22:44   #7
Av. İbrahim YİĞİT

 
Varsayılan

Alıntı:
Yazan Av.Ademx
Davanızı asıl işveren olan üniversiteye karşı açın. Zincirleme belirli süreli iş sözleşmeleri en başından itibaren belirsiz süreli iş sözleşmesi niteliğini almaktadır. Üniversite asıl işveren sıfatıyla tüm işçilik alacaklarından sorumludur. Siz taşeronlarla hiç uğraşmayın. Zira tüm taşeronlara ulaşmak ve taraf teşkili sağlamak çok zaman alır. Üniversite nasılsa davayı taşeronlarına ihbar eder. Siz üniversiteden asıl işveren sıfatıyla nasılsa alacağınızı tahsil edersiniz.


Üstadım bence yardımcı olmadan önce soruyu anlamakta fayda var

4857 sayılı iş yasasının 11. maddesinde belirli süreli hizmet sözleşmeleri kaleme alınmış olup, esaslı nedenin varlığı halinde arka arkaya birden fazla belirli süreli hizmet sözleşmesinin yapılabileceğini belirtmek isterim.

Ayrıca aşağıdaki karar bir nebze de olsa fikir verebilir.

"İşçinin asıl işverenden alınan iş kapsamında ve değişen alt işverenlere ait işyerinde ara vermeden çalışması halinde işyeri devri kurallarına göre çözüme gidilmesi yerinde olur. Bu durumda değişen alt işverenler işçinin iş sözleşmesini ve doğmuş bulunan işçilik haklarını devralmış sayılır. İş sözleşmesinin tarafı olan işçi ya da alt işveren tarafından bir fesih bildirimi yapılmadığı sürece iş sözleşmeleri değişen alt işverenle devam edeceğinden işyerinde çalışması devam eden işçinin feshe bağlı hakları olan ihbar ve kıdem tazminatı ile izin ücreti talep koşulları gerçekleşmiş sayılmaz. Buna karşın iş sözleşmesinin feshi yönünde bir irade açıklamasının kanıtlanması durumunda iş sözleşmesi bildirimin karşı tarafa ulaşması ile sona ereceğinden, işçinin daha sonraki çalışmaları yeni bir iş sözleşmesi niteliğindedir. Bu ihtimalde feshe bağlı hakların talep koşulları gerçekleşeceğinden, feshin niteliğine göre hak kazanma durumunun incelenmesi gerekir."

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, 16.12.2008 T, 2008/26140 E, 2008/33764 K

Kararın tam metni için: Şahin ÇİL, İş Hukuku Yargıtay İlke Kararları 9. Hukuk Dairesi 2008-2009-2010 Yılları, 2. Baskı, Ankara 2010, Karar No:39, s. 85-86-87-88