Ne zaman,
usulca çalan bir melodi duysam,
içim yanar bilir misin,
hele birlikte tuttuğumuz notalar varsa,
iflah olmaz artık tutkularım,
camdan parçalar kırılarak
sivri uçları ile kanatır umutlarımı.

Ne zaman,
sana ait bir iz bulsam adımlarımda,
kaldırımlar titrer yokluğunun ağırlığında,
Yeşil'in tarih kokan o ıssız bulvarında,
ıhlamur kokularına dolanır müzenin sokakları.

Ne zaman,
bir güvercinin kanat çırpışını duysam, asfalta yakın,
ne zaman,akşama yakın bir saatte,
alaca karanlığına düşsem yokluğunun,
ne zaman mısır satan seyyar satıcının
ya da kafede gülüşen cıvıl cıvıl sevdalıların bakışmalarına rastlasam ayak üstü,
ne zaman kurşun renkli bulutlar değse omuzlarıma,
Atatürk caddesine kadar kan ağlar duygularım,
yürüyen ben değilimdir sanki,
benden habersiz gider ayaklarım,
vitrinlere yansır göz yaşlarım.

Ne zaman,
Bursa'da yağan yağmurlarda ıslansam,
gök kuşağına sarınırım,
şiddetli lodosunda savrulurum,
Irgandı köprüsünden, bir kağıt sandal atarım,
bilmem sana ulaşır mı mısralarım,
ama ben yine de umutla yazarım,
sana dair yüreğimden taşanları,
elimde değildir canım,
elimde değildir.
Ne zaman seni anımsatacak bir detaya rastlasam,

sensizliğimde yanarım...