ilkokul 1.sınıftayım,daha öce anlatmıştım hep beni döven bir çocuk vardı diye, tenefüsteyiz,erkekler maç yapıyor beni döven çocuk da aralarında,bir gün önce de yagmur yağmış heryer çamur.bu çocuk montunu maç yaptıkları yerin yanındaki agaca koymuş...gözlerim parladı birden,hani çizgi filmlerde olur ya öyle işte
o montu aldım,attım çamurun içine üstünde bi güzel gezindim,mont iyice çamur oldu,zil çalana kadar üstünde zıpladım durdum..zil çalınca da dogru sınıfa,o ders de sınıf başkanı seçimi var,bilirsiniz dünyanın en önemli olayıdır sınıf başkanlığı o zamanlar,tabi ben de adayım..biz adaylar tahtaya çıktık,tam oylama yapılıyor,harika bir zamanlamayla elinde çamurdan görünmeyen bir montla büyük sınıflardaki bir çocuk girdi sınıfa,'örtmenim,ben bu montu buldum,sahibini bulmak için sınıf sınıf geziyorum,mont kaybeden var mı?' dedi.beni döven çocuk da dogal olarak 'benim montum yok örtmenim'dedi,baktılar onunki..ama ben tahtada nefes almadan duruyorum.öğretmen hemen anladı tabi benim yaptığımı, en büyük zanlı benim yediğim onca dayaktan sonra

tabi kulağım kıpkırmızı olana kadar çekildikten ve adaylığım iptal edildikte sonra doğru sırama gönderildim,başkan da hiç sevmediğim,birbirimizi çok kıskandığımız bir kız oldu..benim için büyük mağlubiyet gülerce ağladım günlerce..ama annemle babam çok kızdılar bana bunu yaptığım için(sonuna kadar da haklılar üstelik,çünkü annem bir şırıngayla dayak işine noktayı koymuştu!)

ah şu çoçuklar bazen ne kadar acımasız oluyorlar!!