İlkokulla başladığımda herşey kabus gibi gelmişti bana.. ne babam ile birlikte gittiğim üniversiteye benziyordu ne de çocuk yuvasına..

Hani bazı bilgisayarlar donar ya bende aynen öyle donup kalmıştım.. ve bu donukluğum uzun süre geçmemişti.. Bazı çocuklar çırpı kollarım ile dalga geçerler, yada erkekler tuvaletinden içeri itip arkasından "oo gördünüz mü erkekler tuvaletine girdi" tarzında aşağılamaya çalışırlardı.

Hele bu erkekler tuvaletine girme hatta kapısına bile yakın olmanın yarattığı karmaşadan bir şey anlamazdım. Sonunda bunu yenmeye karar verip üçüncü sınıfta bütün sınıfın gözünün önüde erkekler tuvaletinin kapısını açıp içeriye doğru bir adım atmış sonra geri dönüp "Ne olmuş yani?" tarzı ile arkadaşları bakmıştım..

Bir anda çığlıklar yükseldi herkez başladı gülmeye, bense inatla yerimden kıpırdamadan onlara bakmaya devam ettim. Sonunda benim garip bir geri zekalı olduğuma karar veren çocuklar dağıldılar..