Şöyle bir derinden bakınca göze,
İhtiyaç kalmaz ki başkaca söze,
Kabuktan geçerek doğruca öze,
Girerek gerçeği buluyor gözler.

Sırları gizleyen en iyi sırdaş,
En iyi rehberdir, en iyi yoldaş,
Yeri geldiğinde candan arkadaş,
Ana, baba, kardaş oluyor gözler...

Kederi, tasayı saklamak ister,
Gördüğü hatayı aklamak ister,
Düşünde gülleri koklamak ister,
Yorulup uykuya dalıyor gözler.

Gördüğüne ayna, yalanı bilmez,
Perdenin ardında olanı bilmez,
Ömürden ömür çalanı bilmez,
Dünyaya cahil kalıyor gözler.

Sevinç de keder de insan başına,
Gelince boğulur gözün yaşına,
Rastlanmaz dünyada bunun eşine,
Boşalıp boşalıp doluyor gözler.