Ben boşanmaya çalışan bir kadınım. Şiddetin birçok türünü yaşadım. Evim elimden alındı, muvaazalı satışla başkasına satıldı ve o şahıs da beni evden attı. 40 yaşımdan sonra 1. evliliğimden olan oglumla (14) babamın evinde oturuyorum. Evliyken bana aldırdığı kredileri ödemeye çalışıyourm, benim üzerime olan arabamı vermiyor, vs.vs.vs. 1 senedir yaşadıklarımı size anlatamam.

Şu anda ne mi yapıyourm. Evet düşmüştüm. Ama tekrar ayağa kalktım. Oğlumla birlikte annemin babamın tadını doyasıya çıkarıyourm. Deli gibi hukuk okuyourm) Kendimi ve oğlumu tedavi etmeye/ettirmeye çalışıyorum. Hayat çok guzel. Yaşamaya değer. Bana yaşatılanlar beni yıldırmayacak. Evet bazen altüst oluyourm. Çok isyan ediyorum. Ama bana yapılanları yapanlar gibi olursam onlardan farkım kalmaz. Onun, bazen ümitsizliğe kapılsam da, hukuk yoluyla ceza/lar almasını sağlamaya çalışıyorum. Direniyorum, isyan ediyorum, denenmemiş yolları veya çok az karar çıkmış maddeleri avukatlarımın denemesini sağlıyourm ve başarıya da ulaşıyourz.

Ben gene de sevmeye, güvenmeye, gülmeye devam edeceğim.

Unutmayalım:

Kayak yaparken öğretilen ilk şey: DÜŞMEKTIR
İkinci şey ise KALKMAK

Biz bize lazımız. Çevrenizdeki arkadaş ve akraba kadınlara daha duyarlı olmanızı tavsiye ederim. Bana bu kadar çok destek sağlanmasaydı çok zor götürürdüm bazı şeyleri.

Umuda...