Sayın Ö.Erol Yavuz

Zannedersem bir konuya farklı açıdan bakıyoruz, belki de ben tam ifade edemiyorum. Yukarıda aktardığınız kanun maddesinde ve Yargıtay kararında kastedilen rehin hakkı/rehin itirazı herhalde ortada geçerli bir rehin varsa sözkonusudur. Rehin iddiası veya itirazı ise dayanaksız yapılamaz. Taşınır bir malın üçüncü şahsın elinde bulunması belki tek başına rehnin varlığına dayanak/karine teşkil edebilirse de aynı karinenin mevduata uygulanması düşünülemez. Zaten ‘mevduat’ doğası gereği üçüncü şahsın elindedir. Mevduat üzerindeki rehin hakkının varlığı için sadece ‘iddia’ etmek yetmez, bunun dayanağının ve gerekirse uygulamasının da gösterilmesi lazımdır. Banka hiçbir belge, sözleşme, karar vs. evrak ibraz etmeden “hesap üzerinde rehin hakkım var” diyemez, derse bu artık rehin değil istihkak iddiasıdır.
Bizim olayımızda da rehin hakkına/itirazına dayanak teşkil edebilecek geçerli bir belge istendiği halde banka hiçbir belge göndermemiş akıl vermekle yetinmiştir. Biz bunun üzerine icra dairesinden “belge gönderilmeden soyut rehin iddiasının geçerli olamayacağını, bunun artık bir istihkak iddiası olarak ele alınması” gerektiğini talep ettik, talebimizin kabulü ile istihkak prosedürü başladı. (Banka daha o aşamada kredi sözleşmelerini gönderseydi belki icra dairesi aktardığınız kanun maddesine dayanarak bizim talebimizi reddedecek ve biz 89/4 yolunu izlemek zorunda kalacaktık). İcra dairesinin konuyu istihkak iddiası olarak ele alıp bize 3 günlük itiraz süresi vermesi, sürenin sonunda bizim itirazımız üzerine dosyanın re’sen icra mahkemesine intikal etmesi sonucunda mahkeme bizim talebimizin ve dolayısıyla icra uygulamasının yerinde olduğuna hükmetti. Bundan sonrasını daha önce izah etmiştim.
Sizin aktardığınız Yargıtay kararı açısından değerlendirirsek; biz sadece “rehin itirazının dayanağını” sorduk, dayanağı gösterilmediği için itiraz “rehin itirazı” olarak dikkate alınmadı.

İşin özeti şudur ki; kanun, Yargıtay kararı, banka yazısı vs. gibi metinlerde sadece lafza bakılmamalı uygulama esas alınmalıdır. Bankanın kendi işlemini “rehin” olarak nitelendirmesi yetmez, yetmemeli, bizim olayımızda da yetmedi.