Haluk Kurtoğlu en sevdiğim hocalarımdan biriydi. Hiç unutmam dersi cuma günü son saatlere denk gelirdi. Sabah dokuzda girdiğim dersen 10 cıvarında çıkar, akşam dörde kadar onun ders saatini beklerdim.

İlk iki dersten sonra Haluk hoca yeni başlayacak oyunun provaları yüzünden dersimize gelemedi. Tabi sabah 10'dan saat 4'e kadar dersi bekledikten sonra Haluk hocanın derse gelmemesi benim için kötü bir süpriz olmuştu.

İkinci hafta sınıfın yarısı ders saatinde ortalıkta görünmemesine ramen ben sınıfa yerimi almış hocamı bekliyordum. Haluk hoca yine gelmedi.

Bunu üçüncü ardından dördüncü hafta izlediğinde sabrım taşı ve beşinci hafta sabah ki dersimden sonra okuldan çıktım ve dört haftadır arkadaşlarımın yaptığı gibi uzun bir hafta sonu yaşamaya karar verdim. Aksilik Haluk hoca da gelmediğim bu derse gelip sınıfta kimseyi bulamamış ve bayağı hiddetlenmişti.

Pazartesi sabahı okul koridorlarında Rahmetli hocamla burun buruna geldik. Hiddetli yüz ifadesi ve insanı korkutan gür sesiyle "Sen nerdesin? Dersinize geldim hiç biriniz yoktunuz" dedi.

Bense onca hafta tek başına onu beklemenin getirdi birikimle hocama dönüp; "Asıl siz neredesiniz? Onca hafta sizi bekledim gelmediniz. Bir kere gelmemeye karar verdiğimde de siz geldiniz"

Birden hocanın yüzündeki ifade şaşkınlığa dönüştü, dikkatli yüzüme baktıktan sonra... "Buna yavuz hırsız ev sahibini bastırır" dedi ve yürüdü. Bense gösterdiğim tepkiye kendim bile şaşırmış bir ifadeyle kalakaldım...

Haluk hoca ondan sonra dersimize ne kadar düzenli geldi tam olarak hatırlamıyorum ama bir anlık hırçın davranışımdan o kadar utandım ki, ölünceye kadar ona karşı hep unutmamam gereken bir saygı borcu varmış gibi davranmayı ihmal etmedim...