sayın meslektaşım yoksul bir yaşam sürdürdüğünü öğrendim, benim hayatımı anlatmaya kalkışsam senaryo daha da hüzünlü olur, ancak yine o günleri hatırladığımda o sıcak ilişkileri duyguları, sevgileri, saygıları dostluğu düşündükçe gerçekten güzel günler geçirmişisiz, belki o yaşam tarzı bizi bu günlere getirdi. Bazen diyorumki çocuklarımda yoksul büyüseydide belki hayatın ne olduğunu daha iyi anlayacak ve geleceğini ona göre düzenleyecekti. Biz çektik onlar çekmesin diye biz çaba sarfederken yanlışmı yapıyoruz diye düşünüyorum. Çünkü kolay yaşıyorlar ve gerçeği görmedikleri gibi ilerisini düşünememektedirler. bilmem yanılıyormuyum. Yorgan altında uzatma çekerek ders çalıştığım günlerin karşısında çocuklarımızın bilgisayar başında televizyon başında kaloriferli ortamda, harçlıkları ceplerinde hesapsız sorumsuz davranışlarını düşündükçe eski günlerimi özlemeye başladım desem yanlış olmaz. derler ya ah o eski günlerimiz işte öyle birşey, yine ne mutluki o ortamdan bugünlere getirebilmek, her dönemin ve anında kendisine has bir mutluluğu ve acısı vardır.