kader geldi yine,
ölüm nefesini üflüyor.
beni ölmemek değil
herşeye rağmen ölememek üzüyor.

usulca söyledim ölüme
ben gelemiyorum sen git yerine
seni bekliyorum dedi yine
keşke gelebilsem dedim sarıldım beline.

sonra kadere bağırdım.
ben niye böyle yaratıldım.
sonra hiç durmadan ağladım ve anladım.
ben ölümden çok yaşamaya aşığım.

Aydın Demirel