Sn. Habibe Yılmaz Kayar
2 gündür bir konuk tarafından ortaya atılmış konu çerçevesinde gelişen tartışmaları izlemekteyim.
Soruna kadın hakları, kadınların toplumumuzdaki sosyo-ekonomik durumlarına değinen, eleştiren çözümler arayan yaklaşımlarınızı ve özellikle bu konuda Sn. Konyalı (yazdıklarının %90' ı latife de olsa) ile girişmiş olduğunuz tartışmalarınızı takip ettim.
Ancak bir yandan da biz hukukçuların pek çok kez "tartışmanın dayanılmaz hafifliği" içerisinde konudan genel bir uzaklaşmayı, mahrecin dışına çıkmışlığı da izledim.
Şöyle ki;
Bence sayın konuğun ortaya attığı sorunun soruluş biçemi ve konuğun maksadı dikkate alındığında hukuk içerisinde bir çözümü yok, zira kendisinin de açıkça ifade ettiği gibi "İŞİNİ KAYBETMEK İSTEMEYEN" bir mağdur ile karşı karşıyayız.
Konuğun sorusunda yer alan "işimi kaybetmek istemiyorum" kolozu/şartı bence konuğun sorununa hukuk içerisinde bir çözüm bulmayı imkansız hale getiriyor.
Sizin mesleğini seven hukukçu, üstelikde bir kadın olmanın verdiği duygusallık dahilinde can siperhane bir çaba ile soruna hukuk kuralları içerisinde getirmeye çalıştığınız her çözüm de mutlaka bu "işimi kaybetmek istemiyorum" duvarına çarpmaya mahkum gibi görülüyor.
Aslında ben bu tür soruların cevaplarının da yada sorunun hukuk çerçevesinde bir cevabının olmadığının da soruyu bizzat soranlar tarafından önceden bilindiği kanısındayım. Hatta zaman zaman bu kanımı biraz daha ileri götürerek bu tür soruların tamamının olmasada hiç olmazsa bir kısmının "hadi taşı atalım bakalım nasıl çıkaracaklar" gibi muzip bir kasıtla yöneltildiğini düşünüyorum.
Bence sayın konuğun sorusuna bir profesyonel hukukçu olarak kanımca verilmesi gereken en kestirme ve en doğru yanıt, işini kaybetmeyi göze almadığı sürece sorununa çözüm bulmanın mümkün olmadığından ibarettir.
Saygılarımla