Fani ömür biter, bir uzun sonbahar olur.
Yaprak, çiçek ve kuş dağılır, tarümar olur.
Mevsim boyunca kendini hissettirirveda;
Artık bu dağdağayla uğuldar deniz ve dağ.

Teşrinlerin bu hüznü geçer ta iliklere.
Anlar ki yolcu, yol görünür serviliklere.

Yaprak nasıl düşerse akıp kaybolan suya.
Ruh öyle yollanır uyanılmaz bir uykuya,
Duymaz bu anda taşgibi kalbinde bir sızı;
Farketmez anne toprak ölüm maceramızı.
YAHYA KEMAL BEYATLI