Alıntı: Ama bu bizim bildiğimiz o eski ve muzip oyun değil, yaşamın bana yaptığı gerçek ve yeni bir oyundu…

Oyunun başlarında herkes üzerine düşen rolü oynamaya çalışırken ne kadar da zordur her oyuncunun gülümseyen maskelerle dolaşmak zorunda olması.

Hele o başrol oyuncusu dışındaki her oyuncunun sağlıklı olmaktan duyduğu suçluluk ve utanç duygusu yok mu....

Ama bu tatsız oyunda mücadele büyüyüp derinleştikçe ve her oyuncu kendi payına düşen küçük yengileri bir araya getirip birleştirdikçe ,ortalık nasıl da birden kötülüklere karşı kazanılmış bir zaferin ışıl ışıllığına kesiyor.

İnsan bu hastalıkla karşılaştığı zaman ilkin hastalığa lanet edip duruyor.

Ama zaman geçtikçe ve hastalığı doğuran faktörlerin aslında bizzat insan eliyle yaratıldığı düşüncesi yavaş yavaş yerine oturdukça ,tek mücadele alanının hastane ,tek mücadele aktörlerinin de hasta ve hasta yakınları olmadığı /olmaması gerektiği düşüncesi daha bir berraklaşıyor ve kendini dayatıyor.

Baz istasyonları,nükleer ve termik santraller,hormonlu gıdalar ,resmen dayatılan hazır yiyecekler,çocuklara parklak ambalajlarda satılan hastalıklar.....

Ticari kar uğruna insanlık sağlığının böyle haraç mezat pazara çıkarılmasına bir dur demedikçe sürer gider bu tatsız oyunlar.

Sayın Önder,başaracağınıza inanmışsınız.Gerisi kesinlikle gelecek.Umudunuzu ve direncinizi hep diri tutmanız ve nihai zaferinizi yine burada, bizimle paylaşmanız dileğiyle.