Karadeniz,Marmara,Ege ve de Akdeniz .Denizler hükmediyor memleketime ve de denizler besliyor insanımı; deryası ile ,kıyısı ile,ormanı ile yamacı ile,turisti ile . İstanbul ise başlı başına muazzam bir mevcudiyet. Ne vilayetler,ne eyaletler ,ne cumhuriyetler var içinde.

Anadolu.Garibim Anadolu.Isınmaz yanar insanın, sulanmaz çatlar toprağın.Ne yukarıda seveceğin bir güneşin,ne yamacında ormanın var.Bozkır'ım,Ata'mın,atlarımın,"tezene"min bozkırı.Ve de "Bozkırın tezenesi".

Nen var, sıcaktan ,kuraktan ,soğuktan, ayazdan ve de "saz"ından gayrı Anadolu'm.

Memleketim başka,memleket insanım ise bambaşka. Fukaradır ama kanaat eder.Hak arar ama isyan etmez.Boynun büker,ama çalar,çağırır,söyler,güldürür.Tıpkı Bozkır'ın diğer "tezene"leri gibi ustalar da öyle.Müridleri Neşet ERTAŞ gibi yaşar,çığırır söyler,söz ederler.Nasıl mı?

Sadece düğün mevsimindeki kazançlarıyla geçimlerini sağlayabilen ustalar,imkansızlıklar nedeniyle de tam bir eğitim süreci yaşayamaz.Müziğin,türkünün,bozlağın halayın kaynağı ustalar,tüm geçim sıkıntısı ve ilgisizliğe rağmen ,Türk Halk Müziği'nin can damarı olduklarını ürettikleri ile kanıtlamışlardır. Geçim telaşı ve küçük yaşta müzikle iç içe olmaları nedeniyle okumaya pek sıcak bakmazlar.

Çocuklarından birisi ata mesleğinden uzak durur,saza, bağlamaya,kemana yaklaşmaz,heves etmez.Babası çağırır ve kükrer oğluna "Şu kemaneyi öğreneceksen öğren,yoksa seni öğretmen yapar köy köy süründürürüm" .

Memleketim başka,memleket (yurdum) insanı ise bambaşkadır benim.