Alıntı: Yazan Jeanne D'arc Türkiye'de bu kadar hukuk fakültesi (en son sayıyı unuttum), bu kadar hukuk mezunu, bu kadar avukat varken; bir hukukçu için, arabuluculuk işini, neden "öncelikle tercih edilebilirlik" noktasında temellendiriyorsunuz ki? Arabuluculuk için hukuk mezunu olmanın, ön şart olması; olması gereken değil midir? Baştan, yasal düzenleme ile bu yetkinin sadece hukuk fakültesi mezunlarına ya da avukatlara verilmesi ve Barolar Birliği'nin de esas mesaisini, eğitimin ihalesindense bu konuya yönlendirmesi, bu yönde lobi yapması daha doğru olmaz mıydı? Yoksa yapılan "laf olsun" olmaz mı? Barolar Birliği olarak, "en iyi eğitimi biz vereceğiz" ve "hukukçuların eğitimine öncelik vereceğiz", "hukukçuları eğiterek diğerlerine açık alan bırakmayacağız" mantığındansa; lobi oluşturmak ve yasal düzenleme ile bu mesleğin sadece hukuk mezunları tarafından yapılabilir olmasını sağlamak daha akıllıca değil midir? Saygılarımla.

Verilen mücadelenin boyutunu, bakanlığın tutumunu bilseniz keşke. Ama çoğu burada yazılacak gibi değil. Uzlaştırıcı avukat, ceza kanunundaki son değişiklik tararısında "toplumda saygınlığı kabul edilmiş kişi" olarak değiştirilmeye kalkılmıştı. Bu hükümetin saygın kişiden anladığı "imam" ya da türevi kişilik olacaktır diye bununla yoğun bir mücadeşeye giriştik ciddi yazışmalar oldu. Neticede emekli hakim savcıları da kapsama almak maksadıyla "hukukçu " olmak şartı aranması kararlaştırıldı ve bu şekilde yasalaştı.

Mediatörlük için ise akıllardan geçen (sadece duyum) 1 senelik eğitim tamamlamış her üniversite mezunu olmasıdır. Biz olmaması için hala girişimlerimizi sürdürüyoruz. Yukarıda anlattığım konuda olduğu gibi lehe sonuç alınabilir. Ama alınamaması ihtimali de var. Bilmeyenler için söylemek gerekirse Adalet Bakanlığında anlaşılmaz ve pek de saklanmayan bir avukat allerjisi var. Durum böyle olunca bizim gerekli hazırlığı yapmamız bu nedenle gerekli.

Bilerek eleştiri yapılabilmesi açısından bu açıklamayı yaptım. Umarım aklınızda bir resim oluşmuştur. Saygılar.