Hukukçu adayları (özellikle öğrenciler) veya mesleğe çok yeni başlamış genç hukukçularla, meslekte yıllarını geçirmiş hukukçular arasındaki farklılık , söylemlere yansıyor

Bazen, kendi öğrenciliğimi, stajımı veya meslekteki ilk yıllarımı anımsadığımda, hani tüm dünya tersinize tersinize gelse, bildiğinizi yapmaktan vazgeçmeyip, yanı sıra yalnızca kendi çabanızla bile, bazı yanlışları doğru edebileceğinize dair - ve o vakitler için keskin olan-inanç, tek kişilik dünyaların, tek kişilik "güç bende artık" durumları.

Yıllar geçerken, "bir" in öneminin yine de azimsanamaz olduğunu unutmamakla birlikte, tüm "bir" lerin dündeki gibi kalmadığı gerçeğini de yaşayarak deneyimliyorsunuz.

14 no.lu mesajımda, "idealizm" kavramının , hukuki bir konunun farklı pencerelerindeki farklı tarafları için ne kadar farklı algılanabileceğini belirtmiştim. Bu noktada, üzerinde birleşilebilecek yegane idealizm tanımı bulmak zorlaşıyor.

Bakış açılarına göre tanımı farklılık gösterse de, idealizm için yine de ortak bir tanım yapılabileceğini düşünüyorum.

O da; "gerektiğinde kişisel zarara uğramayı dahi göze alarak, inançlarınızdan vazgeçmeyerek uygulamanın içinde yer almak",

dersem, ne dersiniz?