17-01-2008, 21:59
|
#122
|
|
|
Yedi yıl önce yeni doğmuş bir köpek yavrusu aldım .Henüz 2 günlüktü.Bebek gibi besledim,büyüttüm.Kocaman bir kurt köpeği oldu.Mecburen bahçeye kulübe aldım.Her sabah her akşam bir saat gezdiriyordum.İnanılmz enerji kaynağıydı.Kiralık bir evde oturuyorduk.Taşınmak zorunda kalınca yeni evimize götüremedik.Şimdi eski komşularımdan biri bakıyor. Komşumuzun şehir dışında bir atölyesi var.Onun önünde şimdilerde.Aç değil ama çok mutsuz.Her akşam yatarken içim sızlıyor. Artık bende mutsuzum.Bir ömür bakamayacaksanız sakın köpek almayın.Belki yıllar sonra bahçeli bir evde ,kendi evimde oturabileceğim ama o köpeğimiz için artık çok geç olacak.Vicdanım hiç rahat değil...Her köpek havlamasında içim cız ediyor.Onu çok özlüyorum. Yazarken bile kendimi suçluyorum.Çocuklarım sürekli onu geri istiyor.Yeni evimiz daha güzel ama köpeğimiz olmadıktan sonra saray olsa ne farkeder.
|