Ne yazık ki ayrılamaz !

Birinci sebep: İhtiyacın çok üzerinde kontenjan açan gereğinden fazla sayıdaki hukuk fakültelerinden mezun oluyoruz. Bakkal dükkânından çok sayıdaki avukatlık bürolarında, büro kirasını paylaşabilmek için bir arada çalışan yüzbinlere yakın kişiyiz. Es kaza gelen bir işi, konunun uzmanı olmadığı için kabul etmeme şansına sahip olanların sayısı çok az. Çoğumuz dava gelince el yordamıyla işin pratiğini öğreniyor ve davaya girişiyoruz. Kararları da aynı fakültelerdeki sıra arkadaşlarımız veriyor. Kimse uzman olma lüksüne sahip olamıyor.

İkinci sebep: Üniversitelerimiz 'üniversal' zihniyete sahip olmadığı için, Hukuk fakültelerinde de 'hukukçu' yetiştiremiyoruz. Hukukçu vizyonunu ve hatta bilim adamı duruşunu kazandıramayan bir kurumda, detaylara hakim 'uzman'lar yetiştirilebileceğine dair hiç bir ümidim yok.

Bu olumsuzluklar tüm meslekler için de aşağı yukarı aynı. Herşey hakkında bir fikir sahibi olunmasını sağlayan ve fakat hiçbir şeyi layıkıyla bilmeye ve eylemeye olanak tanımayan bir sistemin ürünleriyiz. Genel olarak 'biz'de kalite ve erdem aramak haksızlık olur.

Saygılarımla