sararan yaprakları,
uçururken rüzgarlar
sahiden kalbim ağlar...
zamanında dalında
yeşilden filiz vermiş...
her renk güzelliğini ,
ağac dalında sermiş...
ağacının altında
insanlar gölgelenmiş...
ayranı yudumlamış
cennetine damlamış...
coçukluğa götürdü
ilahi bir güç beni...
köyümü hiç bir zaman
hiç asla unutamam
şehirde hayatıma
nasıl derim ki tamam...
bir ağacın altında,
bir tarla kenarında
bedenimde yorgunluk
terini soğuttuğum..
emek ve alın teri
yoksa zaten ben yoğum...
ne ayranlar içtiğim...
ve kendimden geçtiğim...
otlayan kıratımın
gözlerinden öptüğüm...
nasıl bir zamandayız...
çok kötü bir handayız...
sahte gülüçüklerin,
zehir öpücüklerin
gezdiği sokağında...
istanbulum yaralı
kan izi şakağında...

akdevrim.