"Hüküm fıkrası ayakta dinlenir", metin açık. Açık da, her duruşma sonrası hakim ne der: "gereği düşünüldü" . Bu ne anlama gelir, o celse neticesi varılan ara/hüküm-ler. Öyleyse ayağa kalkılmalı, maddenin lafzi yorumuyla bile. Nereden yanasınız derseniz, yargının saygınlığından yanayım derim, kamu adına karar veren yargıcın ara kararı da, nihai kararı kadar önemli olmalı.

Burada, "hakim ayağa kalkmıyor, biz de kalkmayalım, biz eşitiz" veya üç aşağı beş yukarı bu çıkarıma bizi ulaştıracak hiç bir mantık yürütülmesi, objektif anlamda adil ve haklı gelmiyor bana. Sübjektif pencerelerden bakarak, kanunu tatbik eden, yegane karar mercii olan yargılama makamıyla yarışıyor konumuna düşmek , bence , doğru değil, yanı sıra güzel de değil.

Kürsü kompleksi oluşturmaya gerek yok. Dileyen yargıçlık mesleğini seçebilir.

Saygı gösterilen a hakimi, b hakimi değil, yargılama makamıdır. Ona her gün her birimizin ihtiyacı olabilir.

Ha, savcılar neden ayağa kalkmıyor derseniz; sonuna kadar yanınızdayım.

Saygılarımla...