Uygulamadaki son kullanıcı lisans sözleşmelerine ciddi eleştirileriniz var. ( Değerli eleştirilerinizin bir kısmına katılmakla birlikte, belirttiğiniz sonuçlara ulaşmanın mümkün olmadığını düşünüyorum. 5846 sayılı yasa yorumlanırken, yasanın 1 inci maddesinde belirtilen amaç dikkate alınmalıdır. Son kullanıcı lisans sözleşmesine eleştirilerinizi bir başka forum konusunda tartışmayı diliyor ve çok da faydalı bir tartışma olacağını düşünüyorum. )

Eleştirilerinize dayalı olarak, son kullanıcı lisans sözleşmesinin hukuken geçersiz olması gerektiği ve eser sahibi ile yapılmış sözleşmenin “yeniden satışı” veya “takası” engellemeyeceği sonucuna varıyorsunuz.

Karşı görüş olarak, eserin aslının veya çoğaltılmış nüshalarının kiralanması, ödünç verilmesi, satışa çıkarılması veya diğer yollarla dağıtılmasının yayma hakkının biçimleri olduğunu, ( FSEK m.23/1 ) herhangi bir kişinin (olayda son kullanıcı) adına ister lisans sözleşmesi ile deyin, isterse sözleşme olmayıp, tek taraflı yetkilendirme olsun kendisine tanınmış hakkın dışında, yayma hakkının herhangi bir biçimini kullanabilmesi için, eser sahibi yada mali hak sahibinden bu hakkı sizin de belirttiğiniz gibi yazılı olarak ve açıkça alması gerektiğini savunuyorum.

Bu karşıt görüşleri bir tarafa bırakırsak, tezinizle ilgili anlaşılamayan husus şudur. Bilindiği gibi FSEK, önce hakları belirlemekte, öngörülen esas ve usullere aykırı yararlanma halinde ise yaptırımları ( hukuki ve cezai ) öngörmektedir.

“Yeniden satış” veya “takasın”, engellenemeyecek olmasına rağmen yasaya aykırılık oluştuğuna ilişkin görüşünüze dayanak yaptığınız FSEK m.72 ise bir cezai yaptırım hükmüdür.

Maddenin değişmiş olmasını ihmal de etsek, hukuken geçerli saydığınız bir yararlanma için cezai yaptırım sevkedilmesi gibi bir çelişkiyi izah etmek mümkün değildir. Oysa FSEK, hukuken geçerli olmayan yararlanma biçimlerini cezalandırmış ve cezalandırmaktadır.

Saygılarımla.