sözçüklerin içinde,
kacıp gizlenmek varmış..
öldükten sonra bile,
dostlar izlenmek varmış...
madem ki bu hayatım,
der devamlı bayatım.
kopar takvim yaprağı,
ben içten seyrederim,
akıp giden zamanla,
bende çekip giderim!...

kundağımdan çıktığım,
köprüleri yaktığım,
hayal olan zamanım,
şu geldiğim noktada,
sanki siyah dumanım...

ne kendimi anlattım,
ne de birini sattım...
mademki bu kalbimin,
bir örtüşeni yoktur,
mademki benim kalbim,
bu bedene bir yüktür,

gelsin gizemli tabut,
sözçüklerin içinde,
gizlenip kaybolayım...
benim gibi bir hıyar,
var mı yok mu sorayım?

akdevrim.06.03.2012.istanbul.