Şu kaçan trenler meselesi.
Üniversiteden hemen sonra kaçırdığım ilk trene çook üzülmüştüm.
![Gülümseyen](images/smilies/smile.gif)
Sonra mı? Vagonlarını saydım!..
Aradan fazla bir zaman geçmedi ki ikinci bir tren geldi geçti, hiiiç durmadan! Sonra bir tane daha, bir tane daha...
Aradan 5 yıl geçmişti ve kaçan trenleri sayamıyordum artık.
''Kaçan trenleri ben mi sayacağım'' dedim kendime ve vazgeçtim trenleri saymaktan.
![Gülümseyen](images/smilies/smile.gif)
Sonuç olarak; hayata bu açıdan bakmamın bana faydalı olmadığını aksine zararlı olduğunu gördüm... Hayal kırıklıklarını biriktirir. Birikimler bir yerde patlak verir ve hasarları fazla olur.
Bunun yerine şöyle düşünmeye başladım; ''Tren eğer beni kaçırırsa o kaybeder'', Trendekiler ''Aaa, eyvah şu yolcuyu alamadık, bu yolcuyu da kaçırdık vs.'' desinler ve onlar düşünsünler. (Tabi ki bu düşünce için kendine güven şart arkadaşlar)
![Gülümseyen](images/smilies/smile.gif)