Sayın Y.Kurban,

Alıntı: yazılan bazı yazılar, linç kültürünün işaretlerini taşıyor.

O yazılardan birinin sahibi olarak size katılamıyorum.

Ceza hukukunda ıslah hedeflerimizden sadece biridir, tek hedefimiz değildir. Ceza hukukunda ayrıca toplumda suçun azaltılması, suç mağdurunun manevi tatmini, suçlunun aynı suçu yeniden işlememesi için gerekli önlemlerin alınması gibi amaçlarımız da var..

Ayrıca burada pankartlı teşhir örneğine fazla takılmamak gerektiğini düşünüyorum. Bu ABD sisteminde denetimli serbestlik kurallarının nasıl işlediği ile ilgili verilmiş bir örnektir, tıpkı Türkiye'de verilen ve gazetelerimizde alay konusu olan "kuaföre gitmeme cezası" gibi. Burada ağaçlarla uğraşmamamız ve ormana bakmamız gerekiyor bence. Ki orman da, ABD sisteminin mi bu sistemi etkili kullandığıdır, yoksa Türk Sistemininin mi. Yoksa tek tek olaylara ve cezalara bakarsak her ikisininde de yetersiz olanlar veya aşırı sert olanlar olabilir ama önemli olan verilen toplam 100.000 cezanın istatistiğini aldığımızda hangi sistemin toplumu suçtan uzak tutmayı başardığıdır ki benim tartışmaya açmaya çalıştığım konu da buydu.

Dürüst bir vatandaş olarak yaşayan bir kişi hayatında bir kez hata yapıp, bir markette cebine bir sakız attığında onu böyle teşhir etmeyi eleştirebilirsiniz. Ama ben de hırsızlıktan 50 kere gözaltına alınmış, 17 tane sabıkası olan bir kişiye kitap okuma cezası veya maça gitmeme cezası verir ve fıkralara konu olursanız sizi eleştiririm. Sonuçta hangi sistemin doğru şekilde işlediğine de istatistiklere, halkın suçtan ne kadar ürktüğüne ve toplumdaki suç oranlarına bakarak karar veririm. Yukarıdaki tek bir resme bakarak değil.