T.C. YARGITAY

22.Hukuk Dairesi
Esas: 2015/12622
Karar: 2016/17359
Karar Tarihi: 13.06.2016


İŞÇİ ALACAKLARI DAVASI - ÇALIŞMA DÖNEMİNİN SONA ERDİĞİ TARİH İLE DAVA TARİHİ ARASINDA GEÇEN SÜRENİN ON YILI AŞTIĞI - ZAMANAŞIMI DEFİNDE BULUNULDUĞUNUN GÖZETİLMEDİĞİ - KIDEM TAZMİNATININ KABULÜNE KARAR VERİLMESİNİN İSABETSİZLİĞİ - HÜKMÜN BOZULMASI

ÖZET: Çalışma döneminin sona erdiği tarih ile dava tarihi arasında geçen sürenin on yılı aştığı ve davalı tarafın zamanaşımı definde bulunduğu gözetilmeksizin davacının kıdem tazminatının kabulüne karar verilmesi hatalı olmuştur.

(1475 S. K. m. 14) (2954 S. K. m. 49) (657 S. K. m. 4)

Dava: Davacı, kıdem tazminatı alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkillerinin murisi, Kenan Geleş'in 01.06.1993 tarihinde, davalı işverenlikte çalışmaya başladığını, 11.12.2011 tarihinde vefatı dolayısıyla iş sözleşmesinin son buluğunu, davalı işverenlik tarafından davacıların murisinin geçici personel sözleşmeleri ile çalışmak suretiyle sigortasının kuruma kısmi olarak bildirildiğini oysa ki, murisin davalı iş yerinde aralıksız olarak çalıştığını, muris Kenan Geleş'in vefatı sonrası müvekkillerine bir kısım kıdem tazminatı ödenmiş ise de bakiye kıdem tazminatı alacağının ödenmediğini beyanla davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

Davalı Savunmasının Özeti: Davalı vekili, ödeme yapılmayan dönem için istisna sözleşmesi ile çalışma olduğunu beyanla davanın reddini savunmuştur.

Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, davacının 2002 yılına kadar iş sözleşmesi ile çalıştığı, ancak çalışmalarının 2002 yılı sonrasında devam edişi ve 17.06.2002 ile davalı kurumca idari statü sonrasındaki ödeme yaptığı süre başlangıcı olan 24.09.2008 tarihi arasında da on yıllık kesintinin olmaması ve çalışmanın da aynen devam ettirilmiş olarak, kabulü sebebi ile ve de ölüm ile hizmet ilişkisinin sona erişi sebebi ile aradaki kesintilerin on sene olarak kabul edilemeyecek oluşu sebebi ile zaman aşımı itirazlarına itibar etmeyerek davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.

Temyiz: Karar taraflarca kanuni süresi içinde temyiz edilmiştir.

Gerekçe:

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının kıdem tazminatı alacağının zaman aşımına uğrayıp uğramadığı noktasında toplanmaktadır.

Dava tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı Borçlar Kanunu'na göre, kıdem ve ihbar tazminatına ilişkin davalar iş sözleşmesinin feshinden itibaren 10 yıllık, yıllık izin alacağı iş sözleşmesinin feshinden itibaren 5 yıllık, fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil alacakları hakkın doğumundan itibaren 5 yıllık zamanaşımı tabidir.

Somut olayda, davacının 01.06.1993 ile kayıtlı olan 09.11.2000 tarihi arasında toplam 8 yıl, 4 ay 9 günlük hizmetinin bulunduğu ve bu süre içerisindeki başlangıçtaki 09.11.2000 tarihine kadar primlerinin de denetim ve rapor sonrası yatırılmış olduğu, ayrıca, kendisi ile bu tarihi takip eden 04.12.2000 tarihinde yeniden, istisna akdi imzalandığı ve bu çalışmalarının da işçi sayılmayan geçici personel çalıştırılmasına ilişkin yönetmeliğin hazırlanarak yürürlüğe konulması ve yazılan denetimler sonucunda düzenlenmiş tutanaklar ile adı geçen istisna akitli çalışanların tespiti süresince de devam ettirildiği, dolayısı ile sonraki 04.12.2000 ile 17.06.2002 tarihi arasında da, tanık beyanları ile destekli olduğu üzere çalışmanın aynı şekilde 1 yıl, 6 ay, 12 gün süre ile devam ettirildiği ve böylece davacının geçici personel olarak 2954 sayılı Kanun'un 49. maddesi ve buna dayalı geçici personel çalıştırılması yönetmeliği kapsamında, 17.06.2002 tarihine kadar çalıştırıldığı, bu tarih ile 23.09.2008 tarihi arasında da çalışmalarının aynen devam ettirdiği, bu sebep ile davacının bu döneme ilişkin Sosyal Güvenlik Kurumuna ya da bildirilmiş olup, idari statüde olması gereken ve Sosyal Güvenlik Kurumuna bildirilen söz konusu süreye ilişkin uyuşmazlığın, 657 sayılı devlet memurları kanunun 4. maddesi de dikkate alınarak, idari statüde olduğu saptanmıştır. Bu anlamda iş sözleşmesi ile çalışma dönemi 17.06.2002'de sona ermiştir. Bu tarih ile dava tarihi olan 05.09.2013 arasında geçen sürenin on yılı aştığı ve davalı tarafın zamanaşımı definde bulunduğu gözetilmeksizin davacının kıdem tazminatının kabulüne karar verilmesi hatalı olmuştur.

Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 13.06.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.