Alıntı: Yazan Av.Suat Ergin TBK 435 inci maddesinde sözleşmeyi fesheden taraf, fesih sebebini yazılı olarak bildirmek zorunda olduğu öngörülmüşse de, İş K.da buna dair hüküm olmadığı için gerekmediği kanaatindeyim. Başka fikri olan varsa bilemem. Konuyla ilişkili lehe veya aleyhe bir karara şimdilik rastlamadım.

Katılıyorum:

Hukukun genel ilkelerine göre ancak bu soruna çözüm getirilebilir, zira kanun koyucu, ortaya çıkacak bu sorunu göremediği yetmezmiş gibi çözmek için de mevzuat değiştirmeye gitmedi/gidemedi...

Öncelikle iş kanunun 4. Maddesi ile Medeni Kanunun 5. Maddesi dikkate alınması gerekmektedir. (kanunun uygulama alanları)

Dikkatinizde olduğu üzere, sonradan çıkan genel hüküm, önceki özel hükümle çelişmiyor, orada var gibi görünen boşluğu tamamlıyor.

Eğer her iki kanunda da aynı konuda hüküm olsaydı, özel kanunun uygulanırlığı ilkesi devreye girecekti.

Eğer işçi tarım işçisi olsaydı, genel kanun geçerli olacaktı.

Eğer her iki kanun birbiriyle çelişseydi, özelin genele üstünlüğü ilkesi gereği, iş kanunu uygulanacaktı.

Görüyoruz ki, genel kanunla getirilen kuralın özel kanunda karşılığı yok, ancak genel kanunla getirilen bu kuralın özellikle özel kanunda olmayışı sebebiyle getirildiğine dair bir gerekçe de yok.

Bu noktada, meselenin cevabı hakkaniyet çerçevesinde işçi lehine yorum ilkesinde yatmaktadır. İş kanunun getirilişi de başlı başına lehe yorum gereğidir.

İş kanunun da fesih bildiriminde serbestlik söz konusudur, bu durum işçi açısından adil bir durumdur. İşçi haklı feshi her türlü delil ile ispatlayabilir. Borçlar kanununda ki yazılı bildirim zorunluluğu, işçi açısından lehe bir durum değildir. Külfet ve yük doğurmaktadır. Bu sebeple önce çıkan, lehe, adil ve özel hüküm ihtiva eden iş kanunu tatbik edilerek, fesih bildiriminde serbestliğe devam edilmelidir, ki öyle olmadığına dair bir karar da şuana kadar göremedim..

Kolay Gelsin…