tüketici vekili olduğunuzu varsayarak;

Öncelikle belirtmek gerekir ki, standart sözleşmeler, içeriğini kısmen veya tamamen genel işlem koşullarının oluşturduğu, tarafların karşılıklı müzakereleri sonucu değil, aksine, taraflardan biri veya üçüncü kişi tarafından önceden hazırlanmış hükümlerin kullanıldığı sözleşme tipi olarak tanımlanmakta olup, 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun'un 4822 sayılı Kanunla değişik 6. maddesi ile Avrupa Konseyi'nin 05.04.1993 tarihli 1993/13/AET Yönergesinde ve bu yönergeyi iç hukuklarına aktaran Avrupa Birliği ülkelerinde, standart sözleşmelerde yer alan hükümlerin ve özellikle bu sözleşmelerin içeriğini oluşturan genel işlem koşullarının, haksız şart olduğuna ilişkin bir karine öngörülmüştür. Bu kapsamda 6098 sayılı yeni TBK'ya da hükümler konulmuştur.
Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 2011/3576 esas 2011/10221 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, davalı banka, sadece kredinin verilmesi için zorunlu olan masrafları tüketiciden isteyebilir. Kredi verilmesi için gereken zorunlu masrafların neler olduğu konusunda ispat yükü ise davalı bankaya aittir. Aksi halde, diğer ücret ve masraflar başlığı altında maktuen belirlenen bir miktarın tüketiciden alınacağına dair hükmün yukarıda açıklanan yasa ve yönetmelik hükümleri karşısında haksız şart olduğunun kabulü gerekir.
BSMV'ye ilişkin kesintisi açısından ise, ortada Kanun ile konulmuş bir vergi söz konusudur. Tarafların kredi ilişkisi nedeniyle bu verginin ödenmesi gerekmektedir. Hal böyle olunca, yapılan bu kesinti yasal ve zorunludur. Yargıtay'ın da görüşü de bu yöndedir.