Maalesef çoğu kez susmak durumunda kalıyorum.İnsanlar hemen kıdemlerini öne sürüyorlar.öğrencisin sen sus!hiyerarşi neye göre işliyor?üst asta emirler yağdırırken ben öğrenciyken bu hiyerarşinin en alt kısmında yer mi alıyorum?benim savunmamı dinleyecek kadar değerli vakitlerinden ayıramıyorlar.Emir komuta zinciri oluşturulmuş,kişilerin düşüncelerinin ne olduğu savunmaları adalete inançları oluğ olmadığı hiç kimsenin umrunda olmuyor ne yazık ki..maalesef ki adalet lüks görülüyor bizlere.itiraz hakkın evet var.ama itirazını dinleyecek kurumu karşında bulamıyorsun.seni oradan oraya gönderiyorlar ve adalete olan inancını yitiriyorsun.adalet her yerde olmalı dediğinde gülüyorlar burası mahkeme salonu değil ve avukatlık yapma vaktin henüz gelmedi deniyor.ayrıcalık beklemiyorum sadece istediğim davranışlarda adil olmaya dikkat edilmesi..çok şey mi istiyorum?şikayetler,uyarılar,disiplin işlemleri...ucuz bir bürokrasiyle işleyen bir sistem...İnsanların toplu halde yaşadıkları ortamlarda geneli toplayıp tek birey gibi görüp ve suçu herkese ödetmek zalimane bir tutumdur.Az önce yurt idaresinden geldim.şikayetin unsurlarını okuduğumda eminim herkes gülecektir.faili belli olmayan adı resmilik kazanmamış bir suç..sabah kalkıp okula gitmek için hazırlanırken ayaklarınızın biraz daha sesli basması...saygıyı öğretmeye çalışırken ellerindeki kalemi gözünüze sokmak istercesine bakışlar ve disiplin defterini gösterip ilahmışçasına korkutmaya çalışan haller...bizler ülkenin gençleriyiz..ileride hepimiz bir yerlere geleceğiz.belki içimizden idareci yönetici çıkacak.bizlerden de aynı tutumu sergilememizi mi bekleyecekler...maalesef adaletin soyut bir kavram olarak gerçeklik kapısına geldiğinde eşikte bırakılan bir giysi gibi görüldüğünü anlıyorum..ben kendimi savunmaktan bile aciz bırakıldım.