dört duvarın içinde senelerce yatan ben,
göz yaşlarıma umut,her gecen gün katan ben...

geciyor gün geceler hepsi birer sırayla...
mutluluk denen olgu alınmıyor parayla...

yüreğim benim şimdi acı yüklü kuımbara,
ne bulsam atıyorum senelerce ambara...

sanki bu çıkış niye onuda bilmiyorum...
ey sahte mutluluklar ben artık gelmiyorum...

anlayan anlar beni,
gerisi kanlar beni...


akdevrim.27.02.2007.istanbul...