Ücretsiz izin bir istisnadır. Kadın işçinin doğum öncesi ve sonrası olmak üzere her iki taraf için de zorunluluktur.
Bunun dışında işçi ve işverenin ücretsiz izin konusunda iradeleri birleşmediği sürece işçi de işveren de ücretsiz izin için zorlayamaz. Uygulamada işçinin de izinleri bittikten sonra çeşitli gerekçelerle ücretsiz izin istediği olmaktadır. İşverenin kabul etmemesi halinde devamsızlık nedeniyle fesih prosedürü uygulanabilir. İşçinin kabul etmemesi halinde de işveren feshi söz konusu olmalıdır. Yukarıdaki ve Yargıtay'ın bir çok kararındaki işçi tarafından haklı fesih yorumunu uygun bulmuyorum. Bence burada işverenin eylemli feshi vardır ve işçi ihbar tazminatı da kazanmalıdır. İşveren işyerine gelen işçiyi "seni işyerine sokmuyorum" derse işverenin eylemli feshi oluyor. "Seni ücretsiz izne çıkardım" derse işçinin feshi oluyor. Bu ayrımın yapılması da uygulanması da zor.
Sizin olaya gelince işveren çok iyiniyetli ise işçileri yıllık ücretli izine göndersin. Çünkü yıllık ücretli izinin ne zaman kullanılacağını belirleme yetkisi işverenin yönetim hakkı kapsamındadır. Böylece tadilat bittikten sonra işçiler "biz yıllık ücretli iznimizi istiyoruz" demez. İş kaybı oluşmaz.