Değerli görüşünüz için teşekkür ederim. Yargıtay 13. Hukuk Dairesi’nin 14 Haziran 1999 tarihli ve 1999/4424 E. 1999/4817 K. sayılı kararında "[FONT='Verdana','sans-serif']dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle 4077 sayılı yasanın 22. maddesinde belirtilen sınırın mal ve hizmet bedeline ilişkin olmasına, bunlar dışındaki taleplerin bu sınırın belirlenmesinde etkili olmamasına gore yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, 14.6.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.” şeklinde, TKHK’un 22. maddesinde öngörülen sınırın belirlenmesinde, mal ve hizmet bedelinin esas alınacağı, bunlar dışındaki taleplerin bu sınırın belirlenmesinde etkili olmayacağı belirtilmiş. Aynı yönde Prof.Dr. Aydın Zevkliler’in “Tüketinin Korunması Hukuku” adlı eserinin 428. sayfasında da "[FONT='Verdana','sans-serif']Hakem heyetinin görev sınırının belirlenmesinde sadece mal veya hizmet bedeli esas alınmalı, bunlar dışındaki talepler (faiz,tazminat vs.) dikkate alınmamalıdır. Yargıtay da aynı görüştedir." [/font]denilmektedir.[/font]

Yukarıdaki Yargıtay kararı ve doktrin görüşü hakkında ne dersiniz ? Görüşünüzde bir değişiklik olur mu sayın meslektaşım ?