Bir sahte Aslı’ya gönlünü açtın,
Gururunu hiçe saydın da n’oldu?
Bir bakışa kanıp dünyadan geçtin,
Deli yüreğine uydun da n’oldu?

Kılavuz mu ister hiç görünen köy?
Bir öyle, bir böyle değişmez bu huy.
Yaptığın hatayı toyluğuna say.
Sevdanı cihana yaydın da n’oldu?

Tüm dünya söyledi, sen inanmadın.
Ne dese, ne yapsa hiç gücenmedin.
Hesapsız sevmekten hiç kaçınmadın!
Özsaygını öksüz koydun da n’oldu?

Kırkta yılda bir kez aklına geldin,
En küçük ilgiyi gerçek aşk bildin,
Hakikatı görüp şaşırdın kaldın,
Sessiz tövbelerden caydın da n’oldu?

Herkesi sen kendin sandın değil mi?
Ne başlangıç ne de sondun değil mi?
Dünyada tek ahmak sendin değil mi?
Her daim canına doydun da n’oldu?

Velhasıl imkansız işe kalkıştın,
Tek başına bir saf düşe kalkıştın,
Beyhudeydi hepsi boşa kalkıştın,
Vicdan gömleğini giydin de n’oldu?

13 Şubat 2007 / ANKARA