Bu konu son yıllarda iyice içinden çıkılmayan bir hal almıştır.
Dava dosyalarının temyizi yani dosyanın kıdemli ve kendi konusunda uzman hukukçular tarafından kanun-dosya kapsamı-deliller açısından değerlendirilmesi bence davaya bakan hakim tarafından verilen karardan daha önemli bence yargılamanın en önemli aşamasıdır.
Hakim hukuku yanlış uygulayabilir..Dosyadaki delilleri-konuyu değerlendiremeyebilir..
Ancak Yargıtay dendiğinde “Sözün üstüne başka söz eklemeye gerek olmayan,doğru,kapsama uygun-gerçek,gerekçeli ve adaletli “ sözleri aklıma geliyor..
Bu öyle bir Yargıtay ki bir anlamda insanlar üstü – hakimler üstü..
Bizim gibi normal insanların( ! )aklına dahi gelmeyecek kadar evrensel ilkelere,hukuk norm ve kurallarına ve davada sunulan tüm olaylara hakim-vakıf-ehil-üstün-nitelikli görüş ve düşüncelere sahip insanların oluşturduğu topluluk…
Yani ben böyle olmalı diye ütopik bir düşünce içindeyim.
Ben (bir avukat olarak) hukukun elimdeki olaya doğru dürüst uygulanmasını ;belki tecrübesizlik belki bilgisizlik belkide tembellik ya da ne bileyim eğitimsizlik sebebiyle sağlayamıyor isem bunu sağlayacağına inandığım bir üst kurulun olması bende güven ve ümit yaratıyor…
Adalet duygum uğradığım haksızlığa üstün geliyor ve Yargıtay adaleti gerçekleştirir! diyorum.
Bu güven sayesinde doğru olduğuna ancak yanlış karar verildiğine inandığım olaylarda iş sahiplerine “Bu işin Yargıtay’ı var” diyebiliyordum.
Son zamanlarda ümidimi epey yitirerek, eskisi gibi tam bir inançla diyemiyorum…
Sözcüklerim daha soyut daha ümit vaad etmeyen ancak yinede adalet duygusunu rencide etmeme adına güven telkin etmeye ve “birazda dua edin” demeye yönelik olmaya başladı.
Daha evvel güvensizliğimin ilk tohumları atılmıştı ama dosyada bir eksiklik-yanlışlık,benim bir hatam var demek ki ben hukuk kurallarını yanlış yorumluyorum diyordum.
Ancak bu öyle büyük güvensizliklerle neredeyse acaba dosyalar Yargıtay’da okunmuyor mu? Diye dahi düşündüm.
Sonra her Yargıtay ilamında şu söze takılmaya başladım.”Tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor incelendikten sonra gereği düşünüldü…”
Acaba tetkik hakimi mi dosyayı okumamıştı?
Acaba hakim dosyadaki belgeleri mi görememişti?
Benim ıslah dilekçesi verdiğimi nasıl görmezdi?Neden faiz açısından dosyamı bozmuştu ki?
Tanıklarımın beyanları acaba Yargıtay’a giden dosyada mı değildi?Neden tanık beyanları ile sabit olmayan demişti???
Bendeki HUMK acaba eski basım mıydı?Bu kanun değiştirilmiş miydi?
Ama aynı olayla ilgili bu şekilde karar verilmemişti?Ne değişti ki?Ben değişen şeyin ne olduğunu neden bilmiyorum?...
Vs. Vs. Vs.

Saygıdeğer meslektaşlarım,
Bunlar aslında bu yaşta, bu mesleği yaparken asla ifade edilmemesi gereken hatta ifade ediyorken dahi içimi dağlayan,uykusuz bırakan sözler…
Ama gerçekten artık “Yargıtay” gibi hukukun en son noktası olarak görülen ve adaletin zirvesi olarak benimsediğim Yüce Mahkeme diyecek kadar yücelttiğim Mahkemenin verdiği çok kısım kararlara,yazmadığı gerekçelere dayanamıyorum.


Sözü daha fazla uzatmak da istemiyorum…


Sadece sormak istiyorum.



Yargıtay ne yapıyor ? Yargıtay ne yapmıyor?


Saygılarımla