T.C. YARGITAY 6. HUKUK DAİRESİ

E. 2004/2263

K. 2004/2390

T. 5.4.2004

• KİRALANANIN TAHLİYESİ TALEBİ ( İhtiyaç İddiasının Samimi Olmaması - Davacının Davadan Kısa Süre Önce Başka Dükkanları Kiraya Vermiş Olması )

• İHTİYAÇ NEDENİYLE TAHLİYE TALEBİ ( Kiralayanın Aynı Yerde Başka Dükkanları Davadan Kısa Süre Önce Kiraya Vermiş Olması - İhtiyacın Samimi Olmaması )

• TAHLİYE TALEBİ ( İşyeri İhtiyacı Nedeniyle - İhtiyacın Samimi Olmaması - Davacının Davadan Kısa Süre Önce Aynı Yerde Başka Dükkanları Kiraya Vermiş Olması )

• İŞYERİ İHTİYACI NEDENİYLE KİRALANANIN TAHLİYESİ TALEBİ ( Davacının Davadan Kısa Süre Önce Aynı Yerde Başka Dükkanları Kiraya Vermiş Olması - İhtiyacın Samimi Olmaması )

6570/m.7/c

ÖZET : Dava, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Davacı, dava konusu yeri toptancı halinde bulunan sivil toplum örgütlerinin yapacağı toplantılar için tahsis edeceğinden bahisle işbu davayı açmıştır. Davalı ise ihtiyacın samimi olmadığını, siyasi amaçla bu davanın açıldığını, aynı yerde davalı tarafından boş dükkanların kiraya verildiğini, davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Bu konuda dinlenilen davalı tanıkları ihtiyacın samimi olmadığını, zaten toptancı halde bulunan komisyoncuların toplantılarını burada yaptıklarını asıl amacın başka bir derneğe kiraya vermek olduğunu beyan etmişlerdir. Davaya sunulan belgelerden aynı yerde bir kısım dükkanların davadan kısa süre önce kiraya verildiği anlaşılmıştır. Mahallinde yapılan keşifte bilirkişilerce düzenlenen raporda kiraya verilen dükkanların ihtiyaç için daha uygun olacağı bildirilmiştir. Tüm deliller bir arada değerlendirildiğinde ihtiyaç iddiasının gerçek, samimi ve zorunlu olduğu söylenemez. Bu nedenle davanın reddi gerekir.
DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR : Dava, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Mahkeme istem gibi karar vermiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacı vekili, dava dilekçesinde, davalının yıllık 50.050.000.-TL bedelle dava konusu 28, 29, 30 ve 31 nolu dükkanları dernek bürosu olarak kullanılmak üzere 1.1.2002 başlangıç ve bir yıl süreli sözleşme ile kiraladığını, dava konusu taşınmazların belediye encümeninin 4.4.2002 tarih ve 360 sayılı kararı ile Toptancı Hal Daire Başkanlığı ve toptancı halde faaliyet gösteren sivil toplum örgütlerinin yapacakları toplantılarda kullanılmak üzere Toptancı Hal Daire Başkanlığına tahsis edildiğini, sözleşmenin yenilenmeyeceği ihtaren bildirildiği halde tahliye etmediğini kiralananların tahliyesini istemiştir. Davalı vekili ise ihtiyacın samimi olmadığını, ihtiyacın tamamen siyasi ve çıkar amaçlı olduğunu, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
6570 Sayılı Yasa ve yerleşen içtihatlara göre ihtiyaca dayalı olarak açılan davalarda tahliye kararı verilebilmesi için ihtiyaç iddiasının gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun ispat edilmesi gerekir.
Davacı, dava konusu yeri toptancı halinde bulunan sivil toplum örgütlerinin yapacağı toplantılar için tahsis edeceğinden bahisle iş bu davayı açmıştır. Davalı ise ihtiyacın samimi olmadığını, siyasi amaçla bu davanın açıldığını, aynı yerde davalı tarafından boş dükkanların kiraya verildiğini, davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Bu konuda dinlenilen davalı tanıkları ihtiyacın samimi olmadığını, zaten toptancı halde bulunan komisyoncuların toplantılarını burada yaptıklarını asıl amacın başka bir derneğe kiraya vermek olduğunu beyan etmişlerdir. Dosyaya sunulan 28.11.2002 tarih ve 1575 sayılı encümen kararında da dava konusu yerde bulunan ve davacı kuruma ait 3,4,5,6 ve 7 nolu dükkanın Antalya İhracaatcılar Birliği Genel Müdürlüğü adına kirada bulunan bu dükkanların devir suretiyle D.... A.Ş. adına 28.11.2002 tarihinde davadan kısa bir süre önce kiralandığı anlaşılmaktadır. Mahallinde yapılan keşifte bilirkişilerce düzenlenen 23.10.2003 tarihli raporda da kiraya verilen dükkanların ihtiyaç için daha uygun olacağı bildirilmiştir. Tüm deliller bir arada değerlendirildiğinde ihtiyaç iddiasının gerçek, samimi ve zorunlu olduğu söylenemez. Bu nedenle davanın reddi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olduğundan hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 05.04.2004 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

T.C. YARGITAY 6. HUKUK DAİRESİ

E. 2004/347

K. 2004/383

T. 27.1.2004

• İŞYERİ İHTİYACI NEDENİYLE TAHLİYE TALEBİ ( İhtiyacın Samimi Olması Mecburiyeti - Davacıya Ait Başka Boş Dükkan Bulunması )

• İHTİYAÇ NEDENİYLE TAHLİYE TALEBİ ( İhtiyacın Samimi Olması Mecburiyeti - Davacıya Ait Başka Boş Dükkan Bulunduğu İddiası )

• KİRALANANIN TAHLİYESİ TALEBİ ( İşyeri İhtiyacı Nedeniyle - İhtiyacın Samimi Olması Mecburiyeti - Davacıya Ait Başka Boş Dükkan Bulunduğu İddiası )

6570/m.7/c


ÖZET : İşyeri ihtiyacına dayanarak açılan davada tahliye kararı verilebilmesi için, ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olması gerekir. Yapılan keşifte dava konusu yerin bitişiğindeki davacıya ait depo olarak kullanıldığı iddia edilen dükkanın işe uygun olduğu bildirilmiş ise de, o dükkanın halen boş olup olmadığı, işi bulunmayan davacının o yeri ne şekilde depo olarak kullandığı ve büyüklüğü konusunda herhangi bir açıklama bilirkişi raporunda yer almamıştır. O dükkanın dava konusu dükkandan daha küçük olması davanın kabulü için yeterli delil olarak kabul edilemez. Davacıya ait olup yapılması istenen işe uygun boş dükkan varsa o yerin ihtiyaca tahsis edilmeyip başka bir yer için dava açılmış olması halinde ihtiyaç iddiasının gerçek ve samimi olmadığı Yargıtay'ın yerleşen içtihatları gereğidir. Bu hususlar değerlendirilerek, sonucuna göre bir karar verilmesi gerekir.

DAVA : Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

KARAR : Dava işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Mahkemece tahliye kararı verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

6570 Sayılı Kanun ve yerleşik içtihatlara göre ihtiyaca dayanan davalarda tahliye kararı verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olması gerekir.

Davacı herhangi bir iş yapmadığını, dava konusu yerde market açacağını bildirerek iş bu davayı açmıştır. Davalı kiralananın bitişiğinde boş dükkan bulunduğunu davacının orada da istediği işi yapabileceğini, davanın reddini savunmuştur.

Yapılan keşifte dava konusu yerin bitişiğindeki davacıya ait depo olarak kullanıldığı iddia edilen dükkanın işe uygun olduğu bildirilmiş ise de, o dükkanın halen boş olup olmadığı, işi bulunmayan davacının o yeri ne şekilde depo olarak kullandığı ve büyüklüğü konusunda herhangi bir açıklama bilirkişi raporunda yer almamıştır. O dükkanın dava konusu dükkandan daha küçük olması davanın kabulü için yeterli delil olarak kabul edilemez. Davacıya ait olup yapılması istenen işe uygun boş dükkan varsa o yerin ihtiyaca tahsis edilmeyip başka bir yer için dava açılmış olması halinde ihtiyaç iddiasının gerçek ve samimi olmadığı Yargıtay'ın yerleşen içtihatları gereğidir.

Bu hususlar gözönünde tutularak gerekli inceleme ve araştırma yapılması varsa ihtiyaca ilişkin başka delillerin toplanması, ondan sonra tüm delillerin bir arada değerlendirilmesi gerekirken bundan zühul edilerek yazılı şekilde tahliye kararı verilmesi doğru değildir.

Hüküm bu nedenlerle bozulmalıdır.

SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 27.01.2004 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.