Ne yaptıysak bizler yaptık... Sn. Ahu'nun değindiği empati meselesine katılıyorum. Bende bir kaç örnek vereyim, biliyorum bunları hepimiz yaşıyor, duyuyoruz ama olur ya bilginiz dahilinde değilse, olsun diye... Bir arkadaşım çok kurumsal bir holdinge başvuruyor ve kendisine sözel-sayısal bölümlerinden oluşan 100 soruluk bir test uygulanıyor. Testin başlığı anlama-algılama yeteneğinin ölçümü.Yazıktır, günahtır... Bir başka arkadaşım bir başka iş görüşmesinde görev tanımını sorunca, "zaten biz büyük avukatlarla çalışıyoruz, siz sözleşmeleri okur, onaylarsınız." deniyor. Çevrem geniştir, bu bağlamda bir başka arkadaşım çalıştığı iş yerinde her şeyi yönetiyor, düzenliyor, yazıyor, çiziyor ve fakat bir adet ama sadece bir adet dilekçe yazılması için bir başka avukata 20.000$ veriliyor. (rakamı yanlış okumadınız) Akabinde dilekçe beğenilmiyor (bunda dilekçenin 2 sayfa olmasının da etkisi var, arkadaşıma yazdırılıyor ve fakat o avukat emek harcadığı için para kendisine ödeniyor . Arkadaşıma ise "çok teşekkür" ediliyor.

Avukatlık sınavı konusundaki tartışmalar esnasında fikirlerimi paylaşmamıştım, bence bir sınav olmalı ama bu kaldırılan sınav niteliğinde olmamalı, okul bitiminde bir sınav yapılmalı, böylelikle açılan mantar üniversite eğitimsizliğinin önüne geçilebilir. Çok ama çok dolumuşum, umarım gönlümüzce, emeğimizin karşılığını alarak, severek, sevilerek icra edebiliriz mesleğimizi. Herkese iyi çalışmalar...