Alıntı: Yazan Av.Nazife Eytemiş BAŞAR Bahsettiğimiz 4 haftalık bir embriyo yani kadının bir uzantısı,sağ ve tam doğmuş bir çocuktan bahsetmiyoruz.Evlilik nasıl bir haksa boşanmak ta bir haktır ve gebe kalmış bir kadının boşanma hakkını kullanmasını,çocuk sahibi olmak istememesini diğer tarafın rızasına bağlamak temel hak ve hürriyetlerle bağdaşmaz.Yine aile mahkemesi aileyi korumakla yükümlü olduğu kadar tarafların hak ve menfaatlerini de gözetir dolayısıyla kendilerin ve topluma faydası kalmamış bir evlilikte hamileliğin sonlandırılmasına karar vermek piyanist şantörlükten çok daha fazla anlam ifade eder.Tedbiren bu talepte bulanmanın anlamı dava sürecinde hamileliğin ilerlemesi ve kürtaj yasağı kapsamına girecek olmasıdır.

Birincisi bahsettiğiniz varlık sadece kadının uzantısı değildir. Anne ve babanın ortak uzantısıdır. Olaya bu şekilde bakış açınız zaten yasanın eşin rızasını araması yanında yasaya aykırıdır. Cenin hakkında anne haricinde diğer eşin hiç bir hakkı olmadığı sonucuna götüren bu görüşü kanunun benimsediğine şükretmek lazım. Yasa açıkça evlilik içinde var olan gebeliğin sonlandırılmasında diğer eşin rızasını aramaktadır.

Boşanmak elbette bir hak ama ortada evlilik içi bir gebeliğin sonlandırılması sorunu varsa bu sadece bir eşin iradesine bağlanamaz ve tek bir eşe bu gebelik hakkında tasarruf hakkı bahşetmez.