Sayın Konuk,

Başlık çarpıcı olduğu için okudum.
Sorunuzun iki ayrı boyutu var. Birincisi olayın hukuki ve miras yönü. Sayın Av. Engin EKİCİ bu yönü yanıtladı.

Beni asıl ilgilendiren ve önemli boyut olayın insani yönü ve anne ve çocuğu arasındaki ilişki.

Hislerinizi ve öfkenizi anlıyorum.
Annenizin de hislerini ve öfkesini (öfkeli olduğunu tahmin edebiliyorum) anladığımı zannediyorum.
- 4 aylıkken elinden alınmışsınız,
- anneniz Sizi görmeye çalıştığı halde kendisine gösterilmemişsiniz,
- annenizin kim olduğu bile Size uzun süre söylenmedi belki de,
- Annenize o kadar yabancılaştırılımışsınız ki ancak üniversite öğretimine başladığınız zaman annenizi görmek istemişsiniz,
- düğününüze çağırmışsınız. Büyük bir ihtimalle babanızın tarafı ile karşılaşmamak için düğüne gelmemiş.
- Siz, anneniz olduğu halde annesiz büyümüşsünüz. Anneniz, çocuğu olduğu halde çocuksuz yaşamış.
- iki saatlik görüşmeniz esnasında neler konuştunuz bilemiyecğim, ama bu konuşma çocuk ve anne arasındaki bağları tamamen koparmış ve kurulabilecek bir ilişkiyi önlemiş diye düşünüyorum.
- Hem Sizin öfkenizin, hem de annenizin öfkesinin yanlış yere yöneldiğini düşünüyorum,

Not:
Yazdıklarım ve vardığım sonuç doğru olmayabilir, ama yazdıklarınız beni o kadar etkiledi ki, düşündüklerimi yazmadan edemedim. Kusura bakmayın.

Saygılarımla